Afschrikwekkend voor potentiële melders

In de gang van zaken rondom #metoo en de artikelen zie ik vaak 2 wegen. Enerzijds zie ik 'met je verhaal naar buiten treden' en vervolgens veroordeling door het volk via (social)-media en anderzijds wordt er veel accent gelegd op het belang van klachten indienen en situaties onderzoeken, de Rechtsgang en straffen. Er wordt weinig zicht gegeven op het hele pallet aan keuzemogelijkheden van de escalatieladder. Dat is jammer, want er zijn veel meer en vaak ook kansrijkere  mogelijkheden om het door de melder beoogde doel te bereiken. Deze 2 uitersten wegen zullen potentiële melders afschrikken.

Natuurlijk is een klachtenonderzoek soms de beste keuze voor degenen die last hebben gehad van seksuele intimidatie of andere ongewenste omgangsvormen. Maar... vaak ook niet!
Dat heeft onder andere te maken met het verschil tussen de bedoeling en de ervaring. Seksuele intimidatie is vaak niet objectief vast te stellen, maar vaak een subjectieve beleving.  Dat de lijnen soms vaag zijn kan overigens niet als excuus gelden dat de (lichamelijke) grenzen massaal worden overschreden.

Zelfs over de ervaren verkrachting van Jelle Brandt Corstius bestaat overeenstemming dat de seksuele activiteit heeft plaats gevonden, alleen de beleving is totaal verschillend. Over de situatie Jelle en Gijs van Dam zou ik heel veel kunnen zeggen, ik hou het kort.

Na het zien van de beide interviews voelde ik bovenal hoe schrijnend, pijnlijk, ontoereikend en onbarmhartig het medium televisie/ pers is om wat je is overkomen aan de orde te stellen. Het verhaal en de emoties worden met de hele Nederlandse bevolking gedeeld. Dit leidt tot een volksgericht waarin er geen winnaar is maar alleen nog zware verliezers zijn. Beiden verdienen beter!
Jelle geeft aan dat hij vooral wil dat de ander snapt dat hij over een grens is gegaan, zijn verantwoordelijkheid daarvoor neemt en welgemeende excuses maakt. Dat is wat veel mensen willen die ongewenst gedrag is overkomen. Deze situatie is echter inmiddels zo geëscaleerd dat dit scenario totaal uit het zicht is. Tussenkomst door een Rechtbank lijkt niet meer te vermijden.

Ik had Jelle toentertijd en ook nu een vertrouwenspersoon gegund waar hij alle ruimte had gekregen voor zijn verhaal en emoties en daarna samen in kaart was gebracht wat voor hem belangrijke criteria waren met betrekking tot  'hoe nu verder met deze situatie'. Vervolgens zouden dan de vele keuzemogelijkheden van de escalatieladder en de voors en tegens op een rijtje zijn gezet. Dan had hij de bij hem en voor deze situatie best passende keuze kunnen maken. Er waren veel andere wegen mogelijk geweest. Kende Jelle ze?

Dit alles onderstreept nog maar weer eens het belang om de functie van vertrouwenspersoon in de etalage te zetten en ook in de wet vast te leggen.

Marcel van Oss